Με έναν τόνο τραγικού λυρισμού –προϊόν και αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης εθνικής αλλά και ατομικής απόγνωσης, με ένα καυστικό αυτοσαρκασμό στα όρια της προσωπικής αποκαθήλωσης και της ανθρώπινης αποξένωσης, ο Μελιτάς περιγράφει με ένταση ποιητική τα δεινά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
