Το Φθινόπωρο του 1943 ένα μικρό αγόρι αποφασίζει να δραπετεύσει από το γκέτο της Μισραχή και ενώ τα πρώτα βαγόνια με Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη έχουν ήδη φύγει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπίρκεναου. Η φυγή του, και λίγο αργότερα της οικογένειάς του, από τη γενέθλια πόλη θα αλλάξει τη μοίρα τους αφού αυτή δεν θα ταυτιστεί με εκείνη των περίπου 50.000 Εβραίων της πόλης που εκτοπίστηκαν και βρήκαν το θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Ο Ανδρέας Σεφιχά, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, το Νοέμβριο του 2007, αποφασίζει να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις μίας εποχής που είχε γεύση από το λικέρ δαμάσκηνο της μητέρας του, παιχνίδια στις αλάνες, βόλτες στο «Μπεχτσινάρ»...  Στις «Αναμνήσεις μίας ζωής και ενός κόσμου», παράλληλα με τη ζωή του, εκτυλίσσεται και η ιστορία της Θεσσαλονίκης από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι πρόσφατα ενώ ξεχωριστή θέση στο βιβλίο έχει η 30χρονη ενασχόλησή του στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, η οκταετής θητεία του στη θέση του προέδρου της (1993-2001). Η καταγραφή, επεξεργασία και επιμέλεια του κειμένου έγινε από τη δημοσιογράφο Σοφία Πακαλίδου.

A few months before his death Andreas Sefiha – President of the Jewish Community of Thessaloniki from 1993 to 2001 – decided to share the memories of his life: images of a cosmopolitan Thessaloniki, the plum liqueur of his Sephardic mother, the sound of wooden carriages rattling over the cobbled streets, walks through the bustling Modiano Market with his grandmother. Historical events and social changes which shaped the city from the late 19th century to the present day are recounted in parallel with the narrative of his forebears, while his own life is overshadowed by the tragic fate of the many thousands of Jews taken from Thessaloniki to their deaths in the concentration camps. Andreas himself survived the Holocaust, hiding from the Nazis with his family on a farm in Argos. He grew up in a world of constant change, and it was his involvement, over a period of thirty years, with the Jewish Community which provided him with a vision to work towards: restoring the Jewish Community to its rightful position not only in his beloved Salonica, but also on the much broader canvas of all the Jewish Communities of the diaspora.