Όποιος επιχειρεί να συντάξει ένα υπόμνημα σε ένα βιβλίο της Καινής Διαθήκης όπως είναι και η Β΄ επιστολή Πέτρου, εμπλέκεται αναπόφευκτα σε έναν πολυετή, ποικιλόμορφο και μεστό σε περιεχόμενο διάλογο. Ταυτόχρονα αυτός συνειδητοποιεί με δέος ότι συνομιλεί με μεγάλες θεολογικές μορφές που ασχολήθηκαν με το θέμα. Το στοιχείο αυτό συμβάλλει στην επιστημονική αυτοσυνειδησία του ερευνητή και τον ωθεί να εκφράσει την απεριόριστη ευγνωμοσύνη σε όλους όσους ενασχολήθηκαν με την Β΄ Πέτρου και συνέβαλαν στην έρευνά της.
Με το παρόν υπόμνημα επιχειρούμε να προσεγγίσουμε την επιστολή με ερμηνευτικές μεθόδους κλασικές, όπως είναι η ιστορικοκριτική μέθοδος, και νεοτεριστικές, όπως είναι οι μέθοδοι της αναγνωστικής θεωρίας της πρόσληψης, της ρητορικής - κοινωνιολογικής ανάλυσης, της κοινωνιολογικής ανάλυσης και της διακειμενικής ανάλυσης. Με τη βοήθεια των παραπάνω μεθόδων αποπειρόμαστε να αναδείξουμε τη γλωσσολογική αξία της επιστολής, την πολιτισμική της συνάφεια και την θεολογία της, την χριστολογία, τη σωτηριολογία και την εσχατολογία.