... Αυτό το πρόσωπο τελείως άγνωστο. Και αυτή η ψυχή πιο σκοτεινή και από την άβυσσο διαγράφεται στο ειρωνικό του χαμόγελο. Πόσο εύκολα μπορεί να πληγώσει ο έρωτας. Πόσο εύκολα μπορεί να γίνει αρπαχτικό και όλα να χαθούν στη δίνη του πάθους. Πόσο γλυκά σκοτώνει η αγάπη. Κρατούσε στα χέρια το γράμμα που δεν έστειλε. Το διάβαζε δυνατά. Ήθελε να το ακούει.
Της άρεσε πολύ. "Δεν θα ακολουθήσω τον θυμό σου ούτε τον εγωισμό σου. Δεν είμαι συνοδός στην ξέφρενη πορεία σου. Ανήκω στον εαυτό μου". Ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ψιθύρισε με κλειστά μάτια. "Ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια υπάρχει κάτι ακαθόρστο. Κάτι άπιαστο"...
