Ο Νόμος, ο Έκνομος και ο Χρόνος οφείλουν την ύπαρξή τους στην ανυπακοή της Εύας. Η πάλη ανάμεσα στις δύο κοσμικές δυνάμεις για την κατάκτηση του ανθρώπου οδήγησε κάποτε στην εφεύρεση του συμβολαίου. Έκτοτε, το συμβόλαιο, που ήρθε να αντικαταστήσει την υπόσχεση και το «λόγω τιμής», έμελλε να καθορίσει τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ ανθρώπων και κοινωνίας. Στη λογοτεχνία, όπως και στην ιστορία, η ποιητική του συμβολαίου δομήθηκε πάνω στη διαλεκτική εξουσίας/υποταγής/αντίστασης: Δημιουργός και Σατανάς, Εύα και Αδάμ, Πορτιέρης και Ιδιοκτήτης, Αφηγητής και Αναγνώστρια, δόκτωρ Τζέκυλ και κύριος Χάυντ, Μέλισσες και Κηφήνες, Βορράς και Νότος, Δίκαιοι και Καταπιεστές συνθέτουν το δραματικό αφήγημα της ανθρώπινης ιστορίας. Η πάλη που εγκαινίασε η Εύα συνεχίζεται· για να δώσει κάποτε το Δέντρο της Γνώσης τη θέση του στο Δέντρο της Ζωής.