Μετά από τέσσερα χρόνια Μνημονίων, η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με εξαιρετικά υψηλή ανεργία, χωρίς να κατέχει τα εργαλεία οικονομικής πολιτικής που θα της επιτρέψουν να παρέμβει αποφασιστικά. Οι χαμηλοί μισθοί, η απελευθέρωση των αγορών και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων είναι άκρως απίθανο να οδηγήσουν σε βιώσιμη ανάπτυξη. Η χώρα βουλιάζει κάτω από ένα τεράστιο χρέος και δεσμεύεται σε πολιτικές λιτότητας από μια σειρά συμφωνιών με την ΕΕ και την ΟΝΕ. Ο μόνος όρος που επαρκώς μπορεί να περιγράψει την κατάστασή της είναι η «υποδούλωση χρέους».
