Στις «Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής», ο Νίκος Ζώρης με εκλεπτυσμένη ευαισθησία, με διεισδυ­­­τική ματιά, με εικονοπλαστική δύναμη, με βαθύ ανθρωπισμό, αποτυπώνει τις λιακάδες και τις συν­νεφιές της ζωής μας, τα δρώντα και τα δρώμενα, τα ανεί­πω­τα και τα ανείδωτα, μέσα από εναλλασσόμενα συναισθή­ματα αισιοδο­ξίας, αμφιβολίας, αδημονίας, απογοήτευσης, νοσταλ­γίας, δικαί­ωσης.

Σκιαγραφεί τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπε­ρι­φορές, καυ­τηριάζοντας την κοινωνική υποκρισία ή υμνών­τας το με­γα­λείο των απλών ανθρώπων μπροστά στις προ­κλή­σεις της ζω­ής. Και τότε προ­βάλλουν μπρος του εικόνες, πρόσω­πα, καταστά­σεις, εποχές. Κι άλ­λοτε νιώθει σα να βγαίνει σε ξάγναν­τα που λάμπουν στο φως, άλ­λοτε σα να μπαίνει σε κατώγια που `ναι βυθισμένα στο σκοτάδι.

Με απογειώσεις της φαντασίας, με εκστασιασμένη την ψυχή και άγρυπνα τα μάτια του λογισμού, παρατηρεί, καταγράφει, ψέγει, επαινεί, θυμάται, αναπολεί, δίνοντας αφορμή στον αναγνώ­στη να στοχαστεί, να κρίνει, να προβληματιστεί, να  νοσταλ­γήσει, να συγκινηθεί.