Ἡ τριλογία «μικροί ἀποχαιρετισμοί», ἡ ὁποία ἀποσώνει βιβλίο, γράφτηκε στήν Ἰταλία τήν Λαμπρή του μακρινοῦ 1997. Πρωτοδημοσιεύθηκε τό 2003 σ’ ἕνα πολύ μικρό βιβλιαράκι, πού πέρασε σχεδόν ἀπαρατήρητο.
Ὁ Κωστής Παπαγιώργης, μέ μία γενναιοδωρία ἀσυνήθιστη, στόν χῶρο τοῦ βιβλίου τουλάχιστον, παρουσίασε στό Ἀθηνόραμα τό βιβλίο μου, ἐκτιμώντας ὅτι τά ἔχω τετρακόσσια κι ἑτοιμάζομαι γιά τήν μεγάλη ἀφήγηση. Ἔκανα τά πάντα γιά νά τόν διαψεύσω. Ἤ ἀκριβέστερα δέν ἔκανα τίποτα, ὥστε νά μήν τόν διαψεύσω.
Ἡ μεγάλη ἀφήγηση μποροῦσε νά περιμένει ὅσο ἐγώ –μέ ἐλάχιστη ἐπιτυχία ὁμολογῶ– τά ’βαζα μέ τίς σκοτοῦρες τοῦ βιοπορισμοῦ. Στό μεταξύ –εἶναι νά μήν σού χρωστάει ὁ Θεός, πού λένε– ἡ Ἤπειρος μέ στοίχειωνε ἐρήμην μου καί ζήταγε τό μεράδι της. Πρόσωπα πού ἤθελαν νά μιλήσουν, εἰκόνες πού ἤθελαν νά φωτιστοῦν.
Ἡ συγγραφή, ούτως ή άλλως, εἶναι μία πράξη ματαιοδοξίας. Ἐτοῦτες οἱ ἱστορίες ὅμως νομίζω ὅτι εἶναι καί μία χειρονομία χρέους.

Θ.Π.