Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται την προβληματική των ρητρών εχεμύθειας και μη ανταγωνισμού κατά τη διάρκεια της σύμβασης εργασίαςκαι ιδίως μετά τη λήξη της. Όπως παρατηρείται, πλέονσε εποχές όξυνσης του οικονομικού ανταγωνισμούμεταξύ των πολυεθνικών ομίλων επιχειρήσεων και άνθισης του φαινομένου της εμπορικής και βιομηχανικής κατασκοπίας, οιεν λόγω ρήτρες περιέχονται όλο και συχνότεραστις ατομικές συμβάσειςεργασίας διευθυντικών στελεχών ή υπαλλήλων με εξειδικευμένη τεχνική και επιστημονική γνώση, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία κατά τη διάρκεια τηςαπασχόλησής τους στην εργοδοτικήεπιχείρηση να εξοικειωθούν με πελάτες της ή με εταιρικά μυστικά και απόρρητα. Οι ρήτρες εχεμύθειας και μη ανταγωνισμού αποσκοπούν στη προστασία των οικονομικών συμφερόντων της επιχείρησηςως μέσο προληπτικής προστασίας έναντι των κινδύνων ανάπτυξης ανταγωνιστικής δράσης ή και αποκάλυψης απόρρητων στοιχείων από στελέχη της,ιδίως μετάτην αποχώρησή τους από την εταιρεία, συμβάλλοντας έτσι στη διασφάλιση ενός υγιούς ανταγωνισμού. Ωστόσο, όσο δικαιολογημένο και αν είναι το εργοδοτικό συμφέρον που εξυπηρετεί η συνομολόγηση των μετασυμβατικών αυτών δεσμεύσεων, η στέρηση από τον εργαζόμενο της δυνατότητας αξιοποίησης των επαγγελματικών του γνώσεων για ένα ικανό χρονικό διάστημα, που μπορεί να είναι κρίσιμο για την εύρεση νέας εργασίας, εγείρει σωρεία ερωτημάτων νομικών και πραγματικών, ιδίως σε περιόδους βαθύτατης οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή.
Στόχος της μελέτης αυτής είναιη αποσαφήνιση και ανάλυση της φύσης, του θεσμικού πλαισίου και του ρόλου των ρητρών εχεμύθειας και μη ανταγωνισμού στην ελληνική έννομη τάξη, η ανάδειξη των κοινών σημείων και των διαφορώντους με έμφαση στημεταξύ τους τελολογική και λειτουργική συνύπαρξη και διαπλοκή, καθώς και η εξειδίκευση των προϋποθέσεων,κάτωαπό τις οποίες θεωρούνται έγκυρες,με βασικό κριτήριο το προστατευτέο επιχειρηματικό συμφέρον του εργοδότη σε συνδυασμό με το αντικείμενο του περιορισμού της επαγγελματικής δράσης του εργαζομένου. Όλα τα ανωτέρω εξετάζονταιμέσααπό την παράθεση και το σχολιασμό δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες είναι ενδεικτικές της μέχρι σήμερα αντιμετώπισης των επίμαχων ρητρών από την ελληνική νομολογία, αλλά και από τηναξιοποίηση των πορισμάτων της γαλλικής κυρίως επιστήμης και νομολογίας, όπου και εκεί, όπως στο ελληνικό δίκαιο,υπάρχει έλλειμμα νομοθετικής ρύθμισης, με στόχο την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων καιτην αναζήτηση πρόσφορων λύσεων για τη νομική αντιμετώπιση των ζητημάτων, που ανακύπτουναπό τη χρήση των ρητρών εχεμύθειας και μη ανταγωνισμού.