Η Χαρά Χρηστάρα παρατηρεί με ένα υπολανθάνοντα φιλοσοφικό στοχασμό που δεν προσπαθεί να ερμηνεύσει, απλώς καταγράφει, κινηματογραφεί, θυμάται, αποτυπώνει σκέψεις με τον πιο λιτό και ταυτοχρόνως δραματικό τρόπο, σα να κλείνει έναν ολόκληρο κόσμο στον κύκλο της τέχνης και της ζωής της μέσα από την προσωπική και κοινωνική κρίση της εποχής μας.
