..Σαν κόκκινα μπαλόνια οι χαρές,
στιγμές μικρές σε διάρκεια
Προσπαθείς σφιχτά να τις κρατήσεις,
μα φεύγουν, πετούν και χάνονται
Είναι τα χέρια σου παιδικά
και πώς να σφίξεις τις γροθιές,
πώς να κρατήσεις δεμένες λεπτές κλωστούλες,
αραχνοΰφαντες, διάφανες….
Μένεις απλώς να τις κοιτάς να ταξιδεύουν
Λίγο απ’ το χρώμα τους κρατάς,
για να φωτίζεις την ασπρόμαυρη ζωή σου
Να το κρατάς το χρώμα…
Κράτα το κόκκινο, για να ναι έντονες,
να τις θυμάσαι και να σε αναζητούν…
