Με λένε Λότα, είμαι δέκα και είμαι ένα συνηθισμένο κορίτσι. Πολύ πιο συνηθισμένο πάντως από τους γονείς μου και τους δίδυμους αδελφούς μου. Γι’ αυτό πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί μου συμβαίνουν πάντα τόσο πολλά αλλόκοτα πράγματα. Όπως μια φορά στο σχολείο που γράφτηκαν διάφορα στον πίνακα από μόνα τους, ή όταν το αγαπημένο μου φαγητό είχε γεύση από λαχανάκια Βρυξελλών. Μπλιαχ! Μήπως πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η μαγική ινδική φλογέρα που μου έκανε δώρο η μαμά; Πραγματικά δεν έχω καθόλου χρόνο για κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή. Θέλω πάρα πολύ ένα κατοικίδιο. Και έχω ένα πολύ καλό σχέδιο για να το καταφέρω. Αν δεν μπλεκόταν όλη την ώρα στα πόδια μου αυτή η παλιοφλογέρα...