H ίδια η ζωή, είναι μια πόρτα, μια καγκελόπορτα, ένα πορτόνι, μια αυλόπορτα, μια θύρα… μια Πύλη!
Η δική τους, έγινε η “Πύλη των Αναμνήσεων”, τώρα που μεγάλωσαν.
Στη ζωή μας, όλοι έχουμε περάσει κάποια είσοδο, δίνοντάς της ένα όνομα που, για εμάς, είναι ξεχωριστό.
Συμβαίνει να ήμαστε μέσα στην Πύλη, μπρος μας ο Παράδεισος, κι εμείς να περιμένουμε ν’ ανοίξει!
Αλλά καμιά Πύλη δεν ανοίγει, χωρίς προσπάθεια κι επιμονή!
Κι αν δεν ανοίγει κάποια, να μην απογοητευόμαστε, αλλά ας πούμε: “Άρρατε Πύλας”… τόσα θαύματα, γίνονται καθημερινά!
