Ο κινηματογράφος μας μιλάει. Μας μιλάει με πολλές φωνές που σχηματίζουν σύνθετες αντιστήξεις και θέλει να τον καταλάβουμε. Το βιβλίο αυτό δεν κάνει μια συστηματική ανάλυση των στοιχείων της κινηματογραφικής γλώσσας, δεν είναι μια γραμματική του κινηματογράφου. Ο σκοπός μου είναι να φορμάρει το θεατή στην ιδέα ότι υπάρχει μια κινηματογραφική γλώσσα. Στην τέχνη, η σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και το περιεχόμενο των μεταδιδόμενων μηνυμάτων δεν είναι ίδια με τη σχέση των άλλων σημειωτικών συστημάτων: η γλώσσα εδώ είναι περιεχόμενο και η ίδια, που συχνά γίνεται αντικείμενο του μηνύματος. Αυτό εφαρμόζεται πλήρως στην κινηματογραφική γλώσσα. Δημιουργημένη με ακριβείς καλλιτεχνικούς και ιδεολογικούς σκοπούς, τους υπηρετεί, αναμιγνύεται μαζί τους. Το να καταλάβεις τη γλώσσα ενός φιλμ, σημαίνει ότι κάνεις ένα βήμα προς την κατανόηση της καλλιτεχνικής και ιδεολογικής λειτουργίας του κινηματογράφου. Μέσα από τα έργα του Μελιές, του Αϊζενστάιν, του Ντζίγκα Βερτώφ, του Αντονιόνι, της Ντυρά και πολλών άλλων σκηνοθετών, ο συγγραφέας αναλύει στο βιβλίο του την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, τα προβλήματα του πλάνου και του μοντάζ, τα στοιχεία και τα επίπεδα της κινηματογραφικής γλώσσας κ.λπ..

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]