Ο ήρωας αυτού του βιβλίου... δεν είναι παρά μια υπερβατική ιδέα, ένα όραμα. Μια λάμψη φιλοσοφική που όποιος την αγγίζει... τυφλώνεται, όποιος την αγνοεί... σώζεται αλλά μένει μισός, και όποιος τη βιώνει... χάνεται. Ίσως αυτοί που δεν τη βλέπουν καν... να είναι και οι πιο τυχεροί.
  Δεν έχει σημασία... το ανθρώπινο ον ή η υπερβατική ιδέα, η στοιχειωμένη από οράματα μιας ποίησης, που αποτελούσε αυτοσκοπό και τροφοδότη ζωής. Πρόκειται για την ιστορία μιας ψυχής δαιμονοκρατούμενης. Μιας ψυχής με συνείδηση στο Καλό και στο Κακό που αποτέλεσε γι’ αυτήν ακούσια τιμωρία. Ο καθρέφτης μιας εποχής; Η τρέλα προσωποποιημένη; Η πλάνη που βολεύει; Ο φόβος δίχως λόγο; Η ήττα πριν τη μάχη; Το ανύπαρκτο όνειρο; Η μάταιη ελπίδα; Κενοδοξία; Στυγνή μοιρολατρία; Φενακισμός; Φασματικός εαυτός; Φωτιά χωρίς αλήθεια; Θεός-παγίδα; Ένα ακόμη άλυτο αίνιγμα της Σφίγγας;