«Η Λήδα χαμογέλασε. Κοίταξε απ` το παράθυρο...
...Αν δεν ερχότανε αυτή.
Αν δεν την έβρισκε η Κάρλα στη Βιέννη.
Αν η Κάρλα δεν είχε γνωρίσει τον Ανδρέα, για να γίνει η Ζωή.
Αν η Κατερίνα δεν την είχε πάει στην Αγγελική.
Αν η Αγγελική δε γνωριζε την Νάντια.
Αν δεν έμπαινε στο σπίτι η μικρή.
Αν δεν την είχε βρει στη Σκιάθο ο Απόστολος Γληνός.
Αν παντρευότανε τον Άλεξ.
Αν δε γινόταν το ατύχημα.
Αν... Αν...
Ένιωσε ίλιγγο.
Μια ατέλειωτη αλυσίδα από “αν” που τέλειωνε
σε μία μόνο πρόταση: Αν δεν ερχόσουν Εσύ!...».
