Η Μερόπη έβλεπε τη θάλασσα μαγεμένη και νόμιζε πως η ζωή της επιτέλους θα έπαιρνε άλλη ρότα. Αυτός ο τόπος δεν έμοιαζε καθόλου με την Καππαδοκία. Ήταν ήμερος, χαριτωμένος. Τον αγάπησε. Κι η θάλασσα που ξεκούραζε το βλέμμα της όποτε τ' ακουμπούσε πάνω της γέμιζε την καρδιά της αισιοδοξία.
