Καλοκαίρι
Φάλαινες βγαίνουν στην ακτή με τα μωρά τους
μοιάζουν με βότσαλα
μοιάζουν με δαμάσκηνα
μοιάζουν με τη γλώσσα σου
που βυζαίνει μίσχους γιασεμιών
σ’ αυτή τη γλώσσα που τρώει τους ανθούς μου
έτσι ολόγυμνη ως στέκομαι στον ήλιο
αχαλίνωτη κι ολόγυμνη φωτιά ως στέκομαι
και λύνει τα γκέμια
και διαλύει τα φράγματα
και στρέμμα το στρέμμα με θερίζει
