«...Η ρήξη που επήλθε στη δεκαετία του 1960 και η οποία έχει καταχωρισθεί ως απομάκρυνση από τον μοντερνισμό φαίνεται να επηρεάζει αλλά και να ευνοεί ιδιαίτερα τους `Ελληνες καλλιτέχνες που έζησαν και έδρασαν στο Παρίσι στις δεκαετίες του 1960 και 1970. Η χρήση διαφόρων μέσων έκφρασης και υλικών επιτρέπει στους Δημήτρη Αληθεινό, Δανιήλ, Θόδωρο (Παπαδημητρίου), Βαλέριο Καλούτση, Βλάση Κανιάρη, Γιώργο Καραχάλιο, Νίκο Κεσσανλή, Ιάσονα Μολφέση, Γιάννη Μπουτέα, Κωνσταντίνο Ξενάκη, Ναυσικά Πάστρα, Παύλο, Χρύσα Ρωμανού, Τάκη, Γιώργο Τοΰγια, Γιώργο Τουζένη, Φιλόλαο, ΚώσταΤσόκλη να πειραματισθούν αλλά και να ικανοποιήσουν όλες τις αισθήσεις, τους επιτρέπει να αναπτύξουν συμβολικά σχήματα τα οποία κοινοποιούν την πολιτισμική ιστορία της καταγωγής τους με τρόπο ώστε να αναπτύσσουν ένα εικονολογικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί ως συμβολικό σύστημα μεταμορφώσεων, που υπογραμμίζει, σε διεθνές πλέον επίπεδο, την καταγωγή αλλά και την επιρροή ενός πολιτισμού σε έναν άλλον. Η έξοδος της τέχνης προς την κοινωνία, επέτρεψε στους Έλληνες καλλιτέχνες να απελευθερωθούν από ό,τι μπορούσε να χαρακτηρισθεί πολιτισμική καταβολή, έτσι ώστε την ίδια αυτή την καταβολή να την εμφυσήσουν στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες που διαπότιζαν τη γαλλική κοινωνία, οι οποίες εξέφραζαν αλλά και αναφέρονταν στις μεταλλαγές της κοινωνικής ζωής... Η σχέση που αναπτύσσουν μεταξύ ιδέας, έννοιας και υλικού διαφαίνεται να είναι μια σχέση η οποία αξιοποιεί πρωτίστως την αντίληψη καθιστώντας την υλικό κοινωνικο-πολιτικής κριτικής. Ωστόσο η σχέση τους με τα υλικά είναι μια σχέση που αντικαθιστά την έννοια από το αντικείμενο, με αποτέλεσμα οι εικόνες τους να διαμορφώνουν μια γλώσσα που ενσαρκώνεται από τα υλικά....»

Η Δωροθέα Κοντελετζίδου γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών του Στρασβούργου ΙΙ με ειδίκευση στη σύγχρονη τέχνη και στο έργο του Cy Twomly, και είναι διδάκτορας της θεωρίας, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Α.Π.Θ. Εργάσθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης του Στρασβούργου και στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τεχνοκριτικών AICA, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και της Εταιρίας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης. Έχει προλογίσει και επιμεληθεί εκθέσεις των: Κώστα Βαρώτσου, Έκτορα Μαυρίδη, Αντώνη Μιχαηλίδη, Ανδρέα Βούσουρα, Φλωρίκας Κυριακοπούλου, Γιώργου Λαζόγκα, Αφροδίτης Λίτη, Ξενή Σαχίνη, Αλέξανδρου Ψυχούλη, Hilda Aagaard, Ναυσικάς Πάστρα, Χρήστου Βενέτη, Σπύρου Λύτρα, Φωτεινής Καρυωτάκη, Νίκου Μπλιάτκα, Ηλία Παπαηλιάκη, Γιώργου Τσακίρη, Έλλης Χρυσίδου, Χρήστου Λεφάκη, Βασίλη Βασιλακάκη, Σωτήρη Πανουσάκη, Ελευθερίας Ρούσσου, Παύλου Βασιλειάδη, Κυριάκου Μορταράκου, Μαριάννας Στραπατσάκη, Περικλή Γουλάκου, Patrick Meyer, Ράνιας Μπέλλου κ.ά. Σημαντικές διοργανώσεις/επιμέλειες εκθέσεων: Biennalle 2, Thessaloniki, «1000+1 Πράξ(ε)ις», Biennalle 1Thessaloniki, «Έκτορας Μαυρίδης», Athina by Art, «Σχέδια: Ευαίσθητα Προσωπικά Δεδομένα», Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσ/νίκης, «η Εικόνα της Ευρώπης 28 Ευρωπαίων καλλιτεχνών» Μύλος, Ελληνική συμμετοχή στο Φεστιβάλ Video Art Bandits-Mages, Bourges, Γαλλία, Νίκος Κεσσανλής και Νίκη Λιοδάκη, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Νίκαιας, Γαλλία, στο πλαίσιο της έκθεσης Όψεις της Ελληνικής Φωτογραφίας, «και η Σκιά Έπλασε το Έργο», Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσ/νίκης, Έργο-Ύλη/΄Υλη-Έργο, Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, Θεσ/νίκη κ.ά Συμμετοχή στο FORUM Πολιτιστικές Ανταλλαγές με την Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη 2000, 2002, Θεσσαλονίκη, Οργάνωση Απολλώνια & Artbox. Από το 1985 μέχρι σήμερα έχει αρθρογραφήσει σε ημερήσιο και μηνιαίο τύπο όπως: Θεσσαλονίκη, Αγγελιοφόρος, Πανσέληνος-Μακεδονία, Εικαστικά, ARTI, Νέα της Τέχνης, Εντευκτήριο, Highlights, The books Journal κ.ά., και έχει εκδώσει μονογραφίες: Γιώργος Τσακίρης, εκδ. Παρατηρητής, Γιώργος Ζογγολόπουλος, εκδ. Οργανισμός Λαμπράκη, «Γ. Τούγιας: Έννοια και υλικά ως κοινωνικο-πολιτικά στοιχεία του έργου του» του Βασίλη Φιοραβάντες, Προς τη Νέα Ανθρωπολογία. Κριτική της τέχνης- κριτική της Παγκοσμιοποίησης, εκδ. Αρμός. Έχει συμμετάσχει σε επιτροπές και συνέδρια, όπως Κόδρα 2006, Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών 2009 και αντίστοιχα «Ελένη Βακαλό, Κεντρομόλες και φυγόκεντρες τάσεις: Μέθοδοι και ρόλοι της κριτικής», Αθήνα, Καλών Τεχνών του St-Etienne, Γαλλία, Forum «Καλλιτεχνικές ανταλλαγές με τις νοτιοανατολικές χώρες», Apollonia, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Επίσης διδάσκει από το 1990 Ιστορία της Σύγχρονης Τέχνης: Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών του St-Etienne, Παιδαγωγικό Τμήμα του Α.Π.Θ. Διδασκαλείο, κ.ά.