Πραγματεύεται το ζήτημα του φαινομένου του γυναικείου βεντετισμού έτσι όπως πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό θέατρο το β΄ μισό του 19ου αιώνα, κατά την περίοδο διαμόρφωσής του. Στόχος της έρευνας είναι να παρακολουθήσει τους τρόπους εκδήλωσης του φαινομένου, τον τρόπο εισαγωγής του στην εγχώρια θεατρική πρακτική και τα στοιχεία ανάπτυξής του. Για το λόγο αυτό και προκειμένου να καταγραφούν και να αναλυθούν με μεγαλύτερη σαφήνεια τα επιμέρους χαρακτηριστικά του φαινομένου η έρευνα εστιάζει στις βιογραφίες των κυριωτέρων εκπροσώπων του βεντετισμού στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις πρωταγωνίστριες Πιπίνα Βονασέρα, Αικατερίνη Βερώνη και Ευαγγελία Παρασκευοπούλου. Η πορεία της κάθε πρωταγωνίστριας εξετάζεται χωριστά και περιλαμβάνει ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα, αναλυτική καταγραφή της θεατρικής σταδιοδρομίας της κάθε μιας (τις περιοδείες, τις πόλεις που επισκέφθηκε, τους θιάσους που συμμετείχε και πρωταγωνίστησε, τις σημαντικές συνεργασίες, αναλυτικά το ρεπερτόριο, όπως διαμορφωνόταν κάθε φορά, την υποκριτική εξέλιξη), κριτικογραφία, παραστασιογραφία. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα στοιχεία που έχουν να κάνουν με τη σκηνική δράση των πρωταγωνιστριών, τη συνολική τους πορεία στο ελληνικό θέατρο, τη θιασαρχική τους δράση, το ρεπερτόριο και γενικότερα το φάσμα επιρροής που άσκησαν στο επαγγελματικό τους χώρο κατ’ αρχήν, και ευρύτερα στο κοινωνικό σύνολο, σε ανθρώπους της γενιάς τους, αλλά και σε επόμενες γενιές. Παράλληλα εξετάζονται οι επιρροές που δέχθηκαν οι ίδιες από τις μεγάλες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου θεάτρου της εποχής τους (Sarah Bernhardt, Adelaide Ristori, Eleonora Duse, Giacinta Pezzana), ως προς την υποκριτική τους τέχνη, τη διαμόρφωση του σκηνικού ρεπερτορίου τους, την επικοινωνία με το κοινό και τελικά την εισαγωγή όλων των στοιχείων που συνέθεσαν τα χαρακτηριστικά του βεντετικού φαινομένου στον ελληνικό θεατρικό χώρο.