`Αποστασία`:
Μια ιαχή στα πέρατα, μάτωσε τα όρη
σαν θάλασσες που λαβώθηκαν και αναβλύζουν μύρο
ένα αηδόνι σώπασε σαν πνίγηκε η κόρη
και μια τριήρης βούλιαξε απόμερα στη Σύρο
Βάζω φωτιά στα χείλη σου και κάρβουνο μου φτύνεις
σαν τον Ιάγο αγρίκησες εμφύλιο σπαραγμό
το σκήπτρο σου το έθαψες και την Ιθάκη αφήνεις
έσμιξες με τον τύραννο και πότισες καημό
Φιλιά που στάζουν φονικό απ` τη δική σου ανάσα
τη κάμαρά σου πρόδωσαν αδέσποτα σκυλιά
τα δάκρυα πλημμύρισαν τη γη σαν πεφταστέρια
Αλίμονο! Το πλοίο σάλπαρε με μαύρα τα πανιά
