«Ιθάκης ήλιος»:
Αγάπα τον ήλιο που φανερώνει την ψυχή,
κουρέλια τα σκοτάδια μάταιων νόστων
παθιασμένος άνεμος τα διώχνει μακριά.
Διαζύγιο πήρες απ` των δύο τη θλίψη
πλάθοντας ξανά τις μέρες της αγάπης
όταν ο ένας ζούσε στ` όνειρο του άλλου
και τα λόγια γίνονταν σώμα που ριγούσε
σαν φλόγα στου άλλου την πνοή.
Λάμπουν όλα μες στη βροχή και το χαλάζι
ταξίδεψε με δάκρυα πολύτιμα της θάλασσας,
με τα γέλια στις αμμουδιές,
αφέσου στα κύματα του ωραίου παρελθόντος
θα σε πάνε στην αγάπη που προσμένει
στο σώμα που σαν ήλιος φανερώνει την ψυχή.
