Πήραμε ευθύς τ` ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια, θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις. Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν` αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζόμαστε. Πουλιά εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια... Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ` αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος!
Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε. Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση. Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα. ΕΛΑΤΕ!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]