Αρχίζεις να πλέκεις την ιστορία εκείνου που είδε ξαφνικά πως `όλα έγιναν άλλα` και σύντομα βρίσκεσαι μπλεγμένος σε άλλες, νέες ιστορίες απώλειας και ανάκτησης.
Απλώνεις λοιπόν τις λέξεις σε ένα χαρτί και πριν καλά καλά προλάβεις να τις ταιριάξεις μεταξύ τους, τις βλέπεις να χάνονται απ` τα μάτια σου, να ξεστρατίζουν, να ξεχύνονται σε κάθε γωνιά του μυαλού, γυρεύοντας άλλες λέξεις. Γυρεύοντας ταίρι να ζευγαρώσουν, να γίνουν πολλές, να φτιάξουν κι άλλες ιστορίες, καινούργιες ιστορίες κι άλλων ακόμη ανθρώπων, που είδαν κι αυτοί πως όλα έγιναν άλλα. Άλλα από αυτό που ήξεραν, από αυτό που τους όριζε.
Κάποιοι βιώνουν τη νέα κατάσταση σαν φάρσα, άλλοι σαν κακοτυχία, άλλοι σαν αστείο, άλλοι σαν υπαινιγμό της μοίρας κι άλλοι σαν φυλακή. Θα ξαναβρούν άραγε ποτέ ό,τι τους συνείχε και τους καθόριζε ή θα στροβιλίζονται ασταμάτητα σε κόσμους άξενους, άφιλους, ανοίκειους;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]