«Στην Ευτυχία Ι»:
Των περασμένων οι αγέλαστες ημέρες
γλυκαίνουν και αχνοχαμογελούν
λουσμένες στο ιλαρό φως της νοσταλγίας,
ελιές που μεσ` στην άλμη ξεπικραίνουν.
Τα χρόνια που περνούν δεν μας βαραίνουν,
δεν είναι `θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων`,
είναι λυχνάρια που το μέλλον μας φωτίζουν
των αναμνήσεων ξοδεύοντας το λάδι·
όσο από πίσω μας πληθαίνουν
έμπειρη γνώση γαληνεύει την ψυχή μας,
κι αν τύχει να `χεις δίπλα σου την Ευτυχία,
εύστοχα σημαδεύεις κι ακυρώνεις
την πρώτη συλλαβή της δυστυχίας.
