Την επομένη, μόλις έμεινε μόνη, μισόκλεισε τα παράθυρα, γιατί δεν μπορούσε να αντέξει αυτή την ηλιόλουστη μέρα στην ψυχική κατάσταση που βρισκόταν. Το ημίφως της ταίριαζε πιο πολύ και θα τη βοηθούσε να σκεφτεί πως θα οργάνωνε την εκδίκησή της. Έπρεπε να δράσει μεθοδικά, όπως εκείνος τόσα χρόνια την αποκοίμιζε τρυγώντας τη θηλυκότητά της, λεηλατώντας τα αισθήματά της και απολαμβάνοντας υλικά αγαθά που ούτε να ονειρευτεί δεν τολμούσε. Ήρθε η σειρά της να τον αποκοιμίσει και να ετοιμάσει μια εκδίκηση αντάξια της προδοσίας του. Έως την ώρα της τιμωρίας, κάνοντας πέτρα την καρδιά της, θα ήταν όπως πάντα η εύπιστη και προβλέψιμη Μυρτώ...
