Δεν ξέχασα ποτέ την ευγνωμοσύνη που χρωστώ στον Wilde γιατί γελοιοποίησε όλα τα «Πιστεύω», που είχαν φυτέψει στην ψυχή μου, γιατί λύτρωσε το μυαλό μου από τα δεσμά τους και μου `δωσε τη δυνατότητα να σκέφτομαι ελεύθερα με βοήθεια το ενδόμυχο φως που μου χάρισε ο θεός. Του χρωστάω όμως και άλλα πολλά. Εξυπνάδα, χιούμορ, καλοσύνη, και ακατανίκητη πνευματική δροσιά είναι τα προσόντα που με κάνουν να συμπαθώ τους ανθρώπους, και, εκτός από τον Σύντνεϋ Σμιθ, και τον Μπέρναρ Σω με κάποιο διαφορετικό τρόπο, κανείς απ` όσους μιλούν τη γλώσσα μας, δε στάθηκε ποτέ τόσο ανάλαφρα και καλόκαρδα διασκεδαστικός όσο ο Wilde. Η επιθυμία μου είναι να τον ξαναπλάσω, πριν από καθετί άλλο, σαν ιδιοφυία και σαν χιουμορίστα, γατί σύμφωνα με την άποψή μου, ο πραγματικός Wilde εκφράζεται μ` ένα ανθρώπινο χαμόγελο και όχι με το ακάνθινο στεφάνι του μάρτυρα. (Χ. Πήρσον)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]