Αφότου οι εξιδανικευτές προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν την εικόνα του εθνικού ποιητή, δίνοντάς του διαστάσεις εξωανθρώπινου όντος, οι έρευνες για την εξακρίβωση της αλήθειας γύρω από την ψυχή του και το βίο του έπαψαν ν’ αποτελούν σκανδαλοθηρία. Μεταβλήθηκαν σε πράξεις σωτηρίας του, ως καλλιτέχνη και διανοούμενου. Δεδομένου ότι για τους θεούς και για τους προφήτες όλα είναι πανεύκολα, τα λογοτεχνικά έργα παίρνουν αξία μόνο από την ανθρώπινη προέλευσή τους. Κι όσο για τα μεγάλα έργα, αυτά δεν προέρχονται απαραίτητα από κάποιο τέρας ηθικής, είτε ετερόνομης, όπως την επιβάλλουν οι νόμοι και οι θρησκείες είτε αυτόνομης, όπως θα έπρεπε να τη θέλουμε όλοι. Μολαταύτα, μετά τις έρευνες, δεν έγινε μια σωστή ταξινόμηση των αποτελεσμάτων τους, η οποία θα έδειχνε τι βαραίνει το Σολωμό και τι όχι. Γιατί τα συντριπτικά περισσότερα από όσα βγήκαν στην επιφάνεια είναι κακές ενέργειες ή ελαττώματα όταν τα βλέπουμε με σημερινά μέτρα, ενώ για το χρόνο και τον τόπο όπου εκδηλώθηκαν δεν ήταν παρά πράγματα συνηθισμένα και καταστάσεις φυσιολογικές. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]