[...] Στην παρούσα εργασία εξετάζεται η περίοδος εκείνη η οποία ήταν και η δυσκολότερη για διατήρηση της εθνικής φυσιογνωμίας. Από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι και την μικρασιατική καταστροφή το Γένος υπέστη τις μεγαλύτερες πιέσεις και συχνά έφθασε στον έσχατο κίνδυνο του αφανισμού, καθώς αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα Οθωμανών, Βουλγάρων και τέλος Συμμαχικών Δυνάμεων έπαιζαν κάθε φορά επάνω στην σκακιέρα της κυριαρχίας της Ανατολικής Θράκης με μόνιμο θύμα τον Ελληνισμό, που κινούμενος με αίσθημα εθνικής αυτοσυντηρήσεως συσπειρωνόταν πάντα γύρω από την Εκκλησία του.
Στα τέσσερα κεφάλαια αυτής της εργασίας αναδεικνύονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του υπόδουλου Ελληνισμού, που περιστρέφονται διαρκώς και με ασφάλεια γύρω από τους άξονες που ακούουν στα ονόματα Εκκλησία και Παιδεία.
Μέσα από τη σχεδόν μόνιμα ταραγμένη χρονική διαδρομή πέντε περίπου αιώνων Οθωμανικής δουλείας κινήθηκε χωρίς την ουσιαστική υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου και απογοητεύθηκε από την αναιμική παρουσία του. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
