(. . .) Η Διοικητική ιστορία της Ελλάδας από την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους μέχρι και πρόσφατα χαρακτηρίζεται από μια συγκεντρωτική τάση, η οποία ανάτρεψε τον παραδοσιακό προεπαναστατικό ελληνικό κοινοτισμό και τους προβληματισμούς του νεοελληνικού διαφωτισμού για ένα αποκεντρωμένο δημοκρατικό κράτος και παρά κάποια διαλείμματα δημοκρατικών αναζητήσεων επιβίωσε μέχρι σήμερα. Η Ελληνική Αστική Τάξη δέσμια της εξάρτησης, του συμβιβασμού και του συντηρητισμού της, με τις πολιτικές της μεταμορφώσεις, μέσα από μια πορεία απολυταρχίας, κινημάτων, και διδακτοριών, εξάρσεων ριζοσπαστισμού και υποτροπών, οπισθοδρομικών αναδιπλώσεων και σκοταδισμού, διαμόρφωσε, ένα αυταρχικό, υπερτροφικό γραφειοκρατικό πελατειακού χαρακτήρα κράτος, δυσκίνητο και αναποτελεσματικό, ανίκανο να απαντήσει στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και τις προκλήσεις των καιρών. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]