Σε αυτό το `Διάλογο` θα αρνηθούμε να αντιπαρατάξουμε το Γ. Σεφέρη στον Κ. Τσάτσο, θεωρώντας τον πρώτο ως ποιητή και τον δεύτερο ως φιλόσοφο. Θα αρνηθούμε, επίσης, να θεωρήσουμε το Σ. Τσίρκα ως μυθιστοριογράφο ή το Ζ. Λορεντζάτο ως κριτικό της λογοτεχνίας. Αντιθέτως, θα προσπαθήσουμε να φέρουμε το έργο αυτών των ανθρώπων κοντά στους `ήρωες` της δυτικής ιστορίας, όσο και κοντά στους ήρωες του ελληνικού κόσμου, όπως είναι από τους παλαιούς ο Αχιλλέας και ο Σωκράτης και από τους νεώτερους η ενσάρκωση στην οποία συμμετείχε ο γιος της καλόγριας (Καραϊσκάκης) ή ακόμη και ο χωρικός από την ορεινή Δωρίδα που ο Ζ. Λορεντζάτος ονόμασε `τζιβαϊρικόν πολυτίμητον` (Μακρυγιάννης). Η προσπάθεια αυτού του πολλαπλού `Διαλόγου` είναι ν` αδράξει, κυρίως, τη σιωπηλή επαφή αυτών των τεσσάρων Ελλήνων και -στο μέτρο του δυνατού- να μιλήσει για τις διαφορές που ενδεχομένως υπάρχουν ανάμεσα στον ελληνικό κόσμο και στη δυτική ιστορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]