. . .Η Γλώσσα είναι το γνωστικό αντικείμενο που συνήθως και αυθόρμητα σχεδόν συγκεντρώνει την προσοχή στην εκπαίδευση παιδιών γλωσσικών μειονοτήτων. Τα προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες που έχουν αντιμετωπίσει τα ζητήματα γλωσσικών μειονοτήτων πολύ πριν από τη χώρα μας, ανεξάρτητα από τον τίτλο με τον οποίο είναι γνωστό ή τη φιλοσοφία που εκφράζουν, καταλήγουν συνήθως στην επικράτηση της κυρίαρχης γλώσσας σε βάρος της μητρικής γλώσσας των παιδιών. Παρόλη την έμφαση που δίνεται στη διδασκαλία της Γλώσσας, ωστόσο, η γλωσσική επάρκεια των παιδιών δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο της ακαδημαϊκής γλώσσας που είναι απαραίτητο για τις ανάγκες του σχολείου. Είναι συχνό λοιπόν το φαινόμενο παιδιά από γλωσσικές μειονότητες να χάνουν τη μητρική τους γλώσσα χωρίς ωστόσο να αποκτούν την επιθυμητή επάρκεια στη γλώσσα-στόχο. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]