Η κοινωνία μέχρις ενός σημείου πέτυχε τον εικοστό αιώνα μια μεγάλη κατάκτηση: την συμφιλίωση των δύο φύλων. Καιρός αυτή η συμφιλίωση να μεταφερθεί και στον εκκλησιαστικό χώρο, και στο μοναχισμό. Μου κάνει εντύπωση πόσο απλά αναφέρονται στις γυναίκες νεαροί της Αθήνας και πόσο πολύπλοκη και στρεβλή είναι η σκέψη των νεαρών που θρησκεύουν. Δεν ξέρω αν άκουσα στα 33 χρόνια που έχω μοναχός, έναν νεαρό που συχνάζει στα μοναστήρια να είπε μια καλή κουβέντα για γυναίκα. Αναμασούν πάντοτε τις θεωρίες και τα αποφθέγματα των γερόντων και των μοναχών στους οποίους συχνάζουν και τα οποία με μια λέξη, θυμίζουν Ταλμούδ. Και ξέρουμε βέβαια τι φρονεί επ` αυτού το Ταλμούδ, από μια διασωθείσα προσευχή του: «Θεέ μου, σ` ευχαριστώ πρωτ` απ` όλα που δεν μ` έκανες γυναίκα».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]