«Δίπλα στη θύρα, σ` ένα στασίδι του νάρθηκα που να τη μισοκρύβει, στεκόταν ορθή μια γυναίκα. Ένα κοντό μπλε βέλο κατέβαινε από το καπέλο με τον φαρδύ γύρο. Σκέπαζε το πρόσωπο κι άφηνε να διαγράφεται η καμπύλη του κάτου χειλιού. Σαν ανταπόκριση στην αρμονία, ακολουθούσε λεύτερη η γραμμή του πηγουνιού. Δύο αλαφριές παράλληλες κατηφόριζαν και καθόριζαν ένα λυγερό, κάπως μακρύ λαιμό. Σαν ζωγραφικό σχέδιο, σε οποιαδήποτε Σχολή Καλών Τεχνών, θα έπαιρνε άριστα. Το σκουρογάλαζο λινό, που την έντυνε, σε εντυπωσιακά κομψή γραμμή. Αυτή η γυναίκα ήταν ελκυστική σαν αμαρτία...»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
