Μια Αλκμήνη, μια Λεμονία, μια Φανή. Γυναίκες που όλες τους μεγάλωσαν σε μια εποχή που δεν είχε να επιδείξει τίποτα. Γυναίκες που έγιναν ερωμένες, σύζυγοι, μάνες, που αγάπησαν και έζησαν δίπλα σε συνηθισμένους ανθρώπους. Μια καθημερινότητα τόσο πεζή, μα και τόσο εκλεπτυσμένα ανεπτυγμένη στις «εξευτελιστικές» λεπτομέρειές της. Ταυτόχρονα όμως και τόσο μεγάλη, σχεδόν ηρωική, αφού όλες αυτές οι γυναίκες πρέπει να πάρουν το «τίποτα» και να το μετατρέψουν σε έρωτα, σε αγάπη, σε παιδεία, σε ζωή, σε. . . ιστορία με τίτλο «Η γύμνια της γιούκας».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
