[. . .] H φωτογραφία δεν προσλαμβάνεται βιωματικά, δεν εξηγείται συναισθηματικά. Η ομορφιά της φωτογραφικής εικόνας δεν μπορεί να συγχέεται με την ομορφιά του αναπαριστώμενου αντικειμένου. Η φωτογραφία είναι τέχνη που ακολουθεί τους δικούς της κώδικες. Η πράξη του `φωτογραφίζειν` επιβάλλεται πάνω στο αντικείμενο φωτογράφισης και το υπερπροσδιορίζει. [. . .] Η σύγχρονη υπερκυριαρχία της εικόνας καθιστά τον καθένα από εμάς αναλφάβητο, αν δεν μπορούμε να διαβάσουμε, δηλαδή να κατανοήσουμε το μήνυμα της φωτογραφίας (καλλιτεχνικής, δημοσιογραφικής, διαφημιστικής), αποκωδικοποιώντας τα σημεία της. [. . .] Ο σουρρεαλισμός προσπάθησε να ανασημασιοδοτήσει τα πράγματα και να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, παρεμβαίνοντας στη διαδικασία πραγμοποίησης του ανθρώπου. Η σουρρεαλιστική φωτογραφία, πρώτη αυτή, αποτύπωσε τη νέα πραγματικότητα όπως τη συλλαμβάνει το `άγριο` μάτι, το απο-κοινωνικοποιημένο μάτι του φωτογράφου, αποκαλύπτοντας μιαν άλλη αλήθεια για τον κόσμο μας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
