Στις 15 Ιουνίου 1917 η μόλις δύο ημερών κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου σπάει το καθεστώς της ευμενούς ουδετερότητας και κηρύσσει τον πόλεμο στην Αυστρο-Ουγγαρία, τη Γερμανία, την Τουρκία και τη Βουλγαρία. Τον Μάιο του 1917 οι δυνάμεις της Αντάντ, της εγκάρδιας λεγόμενης συνεννόησης, είχαν αναγκάσει τον Κωνσταντίνο σε παραίτηση και στις 7 Ιουνίου μετέφεραν τον Ελευθέριο Βενιζέλο από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα με γαλλικό καταδρομικό. Πριν ορκιστεί η κυβέρνηση Βενιζέλου στις 13 Ιουνίου, οι Γάλλοι έστειλαν εξορία στην Κορσική όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους (Μεταξά, Δούσμανη, Δραγούμη κ.λπ.) ή τους έθεσαν σε κατ` οίκο περιορισμό. Οι Βούλγαροι, οι οποίοι κατείχαν την Ανατολική Μακεδονία από τον Αύγουστο του 1916 και είχαν προβεί ήδη σε απίστευτα έκτροπα εναντίον του ελληνικού πληθυσμού, βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης όλου του ανδρικού πληθυσμού από 16 έως και 60 ετών. Η περιοχή εκτόπισης εκτείνεται από το Κάρνομπατ, τη Βάρνα και τη Σιλίστρα της Βουλγαρίας μέχρι το Γκόστιβαρ και το Κίτσεβο των Σκοπίων. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]