«Χμ... » ακούστηκε να ψιθυρίζει το τσάι του βουνού από το βάζο του ψηλά στο ντουλάπι. «Χμ... Σαν πολλά δε μας τα λέει ο συνάδελφος; Κι εγώ, το τσάι του βουνού, κάθε μέρα βλέπω τον καταγάλανο ουρανό της πατρίδας μας και έχω για παρέα το θυμάρι». «Σώπα, σώπα ν` ακούσουμε», απάντησε το χαμομήλι. «Καλό είσαι κι εσύ, το τσάι της Κεϊλάνης όμως είναι τόσο φίνο και γοητευτικό!» «Κι εσύ είσαι ελαφρό και φέρνεις ήσυχο ύπνο», απάντησε με πείσμα το τσάι του βουνού.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
