Στις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα, στην αρχαία Αλεξάνδρεια - πόλη-φάρος της αρχαιότητας - γεννήθηκε ένα μεγάλο σχέδιο: Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η ίδρυση δηλαδή μιας μεγάλης βιβλιοθήκης συγκρίσιμης με εκείνη του Λυκείου του Αριστοτέλη, συμπληρώνοντας κατ` αυτόν τον τρόπο τις προσδοκίες της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου στην αναζήτηση και κατάκτηση της παγκόσμιας γνώσης. Δυστυχώς η βιβλιοθήκη αυτή καταστράφηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του λιμανιού πριν 2000 περίπου χρόνια. Η Αιγυπτιακή κυβέρνηση σε συνεργασία με την Unesco, αποφάσισε να χτίσει στην Αλεξάνδρεια μία νέα βιβλιοθήκη, για να προικίσει αυτήν την περιοχή του κόσμου μ` ένα σημαντικό πνευματικό, επιστημονικό και παιδαγωγικό πόλο έλξης. Το πολιτιστικό περιβάλλον δεν είναι σήμερα το ίδιο που ήταν την εποχή των Πτολεμαίων ή των Αράβων Χαλίφηδων. Αυτό το σχέδιο σκοπεύει να πετύχει τρεις στόχους: την ανάπτυξη του ερευνητικού πνεύματος, τη διερεύνηση των πεδίων της γνώσης και την κατάκτηση της ίδιας της γνώσης. [. . .] Η πρόκληση της ιδέας αυτής απαιτεί την πλήρη αφοσίωση όλων των εταίρων και την κινητοποίηση των πιο σύγχρονων τεχνολογικών επιτευγμάτων. Η Αλεξάνδρεια ως πόλη ήταν προορισμένη γι` αυτό το ρόλο: όντας τόπος συνάντησης των πολιτισμών κατά την αρχαιότητα, βρίσκεται σήμερα στο σταυροδρόμι Δύσης και Εγγύς Ανατολής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]