(...) Επισκοπώντας ένα ζήτημα υπέρμετρα φορτισμένο από παρορμήσεις συναισθηματικές, αλλά και επιβαρημένο με στερεότυπα δυσλειτουργικά, δεν επιδίωξα να ακολουθήσω τη μέση οδό ή να απονευρώσω τις προτάσεις μου· αλλά επιζήτησα, καταβάλλοντας προσπάθεια να επιδείξω καλή πίστη, μια έγκυρη ερμηνεία της απόφασης για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία. Βαδίζοντας σ’ αυτή την οδό, δεν έχω ασφαλώς την αίσθηση ότι είμαι μόνος στην επιλογή της. Υπάκουσα όμως στην παρόρμηση που από μακρού με διακατέχει, να εκφέρω την άποψή μου πάνω σε ένα έντονα διαφιλονικούμενο ζήτημα της ελληνικής ιστορίας κατά τον 20ο αιώνα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]