Είδε την κοπέλα ξαπλωμένη μισή μέσα και μισή έξω από την ανοιχτή πόρτα του 914.
Ήταν πεσμένη στο πλάι, φορώντας γυαλιστερές ασημόγκριζες μεταξωτές πιζάμες, το μάγουλό της ακουμπούσε στο χαλί του διαδρόμου, το κεφάλι της ήταν μια μάζα από πυκνά κατάξανθα μαλλιά, απαλά και κατσαρωμένα τέλεια. Ούτε μια τρίχα δεν ξέφευγε από τη θέση της. Η κοπέλα ήταν νέα, πολύ όμορφη, και δε φαινόταν νεκρή.
Ο Κάρμαντι γονάτισε δίπλα της και την ακούμπησε στο μάγουλο. Ήταν ζεστό. Παραμέρισε απαλά τα μαλλιά της και είδε τη μελανιά.
Η `Απλή Τέχνη του Φόνου` περιέχει το δοκίμιο του Ρέημοντ Τσάντλερ για την τέχνη του αστυνομικού μυθιστορήματος και μια συλλογή από οκτώ κλασικά διηγήματα του συγγραφέα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]