Η αξιολόγηση της σχολικής επίδοσης του μαθητή, αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία προβλήματα όλων εκείνων που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, διότι αναζητούν συνεχώς νέες μεθόδους, προκειμένου να αξιολογήσουν αντικειμενικά και δίκαια -όσο πιο δίκαια είναι δυνατόν-, τους μαθητές.
Πολύ συχνά γίνεται λόγος γι` αυτήν, ακόμη και από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, επειδή το εξεταστικό σύστημα στη χώρα μας και συγκεκριμένα η βαθμολογία, κρατά σε αγωνία τους εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς. Προσπάθειες για ανεύρεση κάποιου συστήματος απαλλαγμένου από αδυναμίες και ελλείψεις, γίνονταν και γίνονται, αλλά κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχει βρεθεί. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί, όλων των σχολικών βαθμίδων, επιτελούσαν και επιτελούν το έργο τους στηριζόμενοι σε όσα γνώριζαν και γνωρίζουν από την καθημερινή τους εμπειρία, γιατί δε γινόταν και δε γίνεται ακόμη, συστηματική ενημέρωση των εκπαιδευτικών γύρω από τα είδη, τους τρόπους και τα μέσα αξιολόγησης.
Η αμφισβήτηση για τους παραδοσιακούς τρόπους αξιολόγησης στο κατώφλι του 2000 είναι έκδηλη και γίνεται τελευταία κάποια προσπάθεια ενημέρωσης των εκπαιδευτικών, είτε με σεμινάρια, είτε με συνέδρια για την εισδοχή των σύγχρονων τρόπων αξιολόγησης -σε αντιδιαστολή με τους παραδοσιακούς- στο εκ παιδευτικό σύστημα της χώρας μας.
Στην εργασία μου αυτή στοχεύω να βοηθήσω τους φοιτητές -και όχι μόνο-, να καταρτισθούν θεωρητικά και πρακτικά στη σύνταξη των τεστ αξιολόγησης. Για το σκοπό αυτό παραθέτω και παραδείγματα από τα σχολικά εγχειρίδια του Δημοτικού Σχολείου που τα περισσότερα από αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί από φοιτητές του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θράκης, στα πλαίσια του μαθήματός μας `Ασκήσεις Μικροδιδασκαλιών`. Ελπίζω ότι η προσπάθεια αυτή θα συμβάλλει μέχρι κάποιο βαθμό, στην επίτευξη του στόχου μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]