Η αξιολόγηση είναι το πιο παλιό, αλλά και το πιο νέο αντικείμενο ενδιαφέροντος στην Ελληνική εκπαίδευση. Είναι το πιο παλιό, γιατί ανέκαθεν υπήρχαν μορφές εκπαιδευτικής αξιολόγησης, έστω και αν περιορίζονταν σχεδόν αποκλειστικά στην παραδοσιακή «εξέταση» των μαθητών και στην παραδοσιακή «επιθεώρηση» των εκπαιδευτικών. Είναι το πιο νέο, γιατί μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται συνείδηση του εκπαιδευτικού κόσμου η ανάγκη για αναθεώρηση των μεθόδων και μέσων εκπαιδευτικής αξιολόγησης. Ακόμα πιο σημαντικό, τώρα διαπιστώνεται η ανάγκη για μια νέα θεώρηση των αντιλήψεων περί αξιολόγησης, όχι μόνο μέσα στα στενά πλαίσια της εξέτασης και της επιθεώρησης, αλλά σε ευρύτερα, και προπάντων ορθότερα και περισσότερο επιστημονικά πλαίσια. Διαπιστώνεται επί πλέον η ανάγκη για ουσιαστικότερη και επωφελέστερη χρήση τόσο της διαδικασίας όσο και των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]