Ποτέ μα ποτέ δεν έχουμε διαβάσει ένα βιβλίο σαν αυτό. Δεν είναι απλώς ένα ακόμη βιβλίο. Δεν περιγράφει με γραφίδα, σαν νυστέρι κοφτερή, την αγωνία, το φόβο του στρατιώτη που προσδοκά κρυμμένος στα φυλλώματα τη μοίρα του, με τη μορφή μιας σφαίρας που γράφει επάνω το όνομά του.
Για πρώτη φορά κρατούμε στα χέρια μας ένα μυθιστόρημα που μιλάει για την `Άλλη πλευρά του λόφου`, για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, όπως τον έζησαν οι φτωχοί, κατατρεγμένοι, καταδιωγμένοι κάτοικοι αυτού του τόπου. Και μαζί διαβάζουμε μια υπέροχη ιστορία αγάπης, μια ιστορία για τη χαμένη νιότη αλλά και για την ελπίδα που σαν δειλή φλόγα τρεμοπαίζει.
Είναι το ωραιότερο αντιπολεμικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ μετά το `Ουδέν νεώτερο από το Δυτικό Μέτωπο`, του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]