Ο μοναχός δεν παύει να φέρει σάρκα και αδυναμίες. Γι` αυτό ο μοναχικός βίος δεν είναι άμοιρος παρεκτροπών και παραβιάσεων των μοναχικών ομολογιών και υποσχέσεων, που κάποιες φορές φθάνουν μέχρι και την εγκατάλειψη του μοναχικού σχήματος. Στα πλαίσια αυτής της παθολογίας του μοναχικού βίου, συχνές είναι οι μετακινήσεις μοναχών από μονή σε μονή λόγω αδυναμίας συμβιώσεως με την αδελφότητα· και σε μερικές περιπτώσεις συμβαίνει λιποταξία από το μοναχικό στρατόπεδο με την επάνοδο του μοναχού στον κόσμο. Αυτά τα θέματα ερευνούνται, από νομοκανονική βέβαια άποψη, στον παρόντα τόμο της σειράς.
