(...) Σε μια χειμαρρώδη αφήγηση, η Μιγιέ αποκαθηλώνει την περιβόητη ελευθεριότητα της σεξουαλικής της ζωής με μια οδυνηρή καταβύθιση στην αναπόδραστη, σκοτεινή ζώνη της ζήλιας: λαθραία ανάγνωση των σημειωματάριων του συντρόφου της· έμμονες ιδέες για την απιστία του· αγωνιώδης αναζήτηση αποδείξεων ενοχής σε δικές του λέξεις ή συναναστροφές· αυνανιστικές φαντασιώσεις της με πρωταγωνιστή εκείνον και άλλες γυναίκες· βίαιες κρίσεις και πράξεις πανικού. Η Μιγιέ αποτυπώνει καρέ καρέ το αδυσώπητο μαρτύριο της ζήλιας, τη σταδιακή μεταμόρφωσή της από μια γυναίκα ανεξάρτητη και δυναμική σ’ ένα πλάσμα τρωτό και ευάλωτο, βυθισμένο σε αμφιβολίες και υποψίες. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]