Όλοι σήμερα παραδέχονται πως ο σύγχρονος κόσμος χρειάζεται μια βαθιά μεταρρύθμιση. Μία ριζική αλλαγή. Μία ανατροπή, που θα μεταβάλει τις στάσεις της ζωής μας και τους τρόπους της σκέψης μας. Θεωρώ πως έφτασε η στιγμή για μία νέα πολιτική φιλοσοφία, η οποία θα συνδυάζει την παράδοση του φιλελευθερισμού και την παράδοση του σοσιαλισμού, που υπήρξαν οι δύο μεγάλοι συνομιλητές του 19ου και του 20ου αιώνα. Γιατί δεν μπορούμε να απαρνηθούμε ούτε το ένα ούτε το άλλο ρεύμα σκέψης. Και τα δύο ήταν παρόντα στη γένεση της σύγχρονης εποχής. Το ένα ρεύμα ενσαρκώνει την επιδίωξη της ελευθερίας. Το άλλο την επιδίωξη της ισότητας. Η γέφυρα που τα ενώνει είναι η αδελφοσύνη. Δεν έφτασε, άραγε, ακόμα η ώρα για αυτή τη σύνθεση; Ή μήπως μία τέτοια σκέψη αποτελεί απλή ουτοπία; Με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον, η πολιτική του «μεσαίου χώρου», που προτείνεται στο βιβλίο αυτό, επιχειρεί μία υπέρβαση του γραμμικού άξονα Δεξιά-Αριστερά. Έτσι, δημιουργείται μία τρίτη ποιοτική διάσταση, η οποία δεν συνθέτει έναν ποσοτικό συμβιβασμό των δύο άκρων, αλλά αυτοδύναμα υιοθετεί πολιτικά αιτήματα ευρύτερου ενδιαφέροντος, γύρω από τα οποία επιχειρεί να συσπειρώσει μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Τέτοια θέματα αφορούν πολιτικές που αναφέρονται σε οικολογική προβληματική και στην προστασία του περιβάλλοντος (υποχρεώσεις του ανθρώπου απέναντι στη φύση), πολιτικές που σχετίζονται με μεγάλα κοινωνικά ζητήματα (φτώχια, ανεργία, περιθωριοποίηση, ναρκωτικά, αμβλώσεις κτλ.), ενώ ενστερνίζονται επιλογές που στοχεύουν στην καταπολέμηση της διαφθοράς και την ηθικοποίηση της πολιτικής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]