(...) «Για μας τους Έλληνες, και ιδιαίτερα όσους έχουν προσφυγική καταγωγή, ένα ταξίδι-περιήγηση στον Πόντο αποκτά πολλές φορές τις διαστάσεις ενός προσκυνήματος στη γη των πατέρων. Ωστόσο, πέρα από τις ήδη υπάρχουσες συναισθηματικές συνδηλώσεις και εξαρτήσεις, το ταξίδι αυτό μας φέρνει επιπλέον σε επαφή μ` έναν καινούργιο γοητευτικό κόσμο. Και ο πιο αδιάφορος ταξιδιώτης παραδίδεται χωρίς αντίσταση στη μαγεία αυτού του κόσμου. Εδώ δεν έχουν προτεραιότητα μόνο τα μνημεία και οι ιστορικές αναφορές αλλά και η ανθρώπινη παρουσία, πλαισιωμένη από ένα πλήθος αξέχαστων αισθητικών εμπειριών». (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
