Η μαζική ανεργία -και ειδικότερα η έκταση και η διάρκεια της ανεργίας των νέων- αναδεικνύεται, για μία ακόμη φορά, σε πρόβλημα που έχει θορυβήσει την Ευρώπη, πρόβλημα που εκδηλώνεται σε μια περίοδο κατά την οποία οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται αντιμέτωπες με τις νέες προκλήσεις των διαρθρωτικών αλλαγών στην παγκόσμια οικονομία. Αν και το να επιρρίπτουμε στους υπολογιστές την ευθύνη για την κρίση στην αγορά εργασίας αποτελεί υπεραπλούστευση, εν τούτοις είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις νέες τεχνολογίες, τις διαρθρωτικές αλλαγές και την απασχόληση. Όμως, η προσαρμογή της απασχόλησης στην τεχνολογική αλλαγή δεν είναι μια στιγμιαία και αυτόματη διαδικασία. Στο βιβλίο υποστηρίζεται ότι η διαδικασία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας θα υπερσκελίσει τις (αναγκαίας κλίμακας) απώλειες εργασίας, μόνο μέσω της εφαρμογής μακρο-οικονομικών και άλλων πολιτικών διαρθρωτικών αλλαγών-, που θα εξομαλύνουν και θα επιταχύνουν τη σύνθετη διεργασία της προσαρμογής. Οι πολιτικές αυτές, μέσω των οποίων επιδιώκεται η επιστροφή στο καθεστώς πλήρους απασχόλησης -προοπτική δύσκολη αλλά επ` ουδενί αδύνατη-, πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα ειδικά χαρακτηριστικά των τεχνολογιών πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, και ιδιαίτερα την ανάγκη νέων επενδύσεων υποδομής στις «λεωφόρους των πληροφοριών» και τις «παρόδους» τους, καθώς και στα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Η απάντηση στην πρόκληση του ανταγωνισμού από χώρες χαμηλού εργατικού κόστους δεν μπορεί να είναι η υποβάθμιση των ευρωπαϊκών κοινωνικών και περιβαλλοντικών προτύπων, αλλά η εφαρμογή μιας διττής στρατηγικής για την επίτευξη μιας διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας στον παραδοσιακό τομέα της οικονομίας, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός δεύτερου προστατευμένου μη εμπορικού τομέα, ο οποίος θα παρέχει ένα αναβαθμισμένο φάσμα προσωπικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών υπηρεσιών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]