Ο χρόνος είναι αμείλικτος κριτής και τιμωρός. Άρα οφείλουμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Οι `παλιοί` έλεγαν πως το πρώτο στάδιο κατασκευής της εικόνας είναι η προσευχή. Προτείνω να τους ακούσουμε, όχι μόνο γιατί γινόμαστε το `μέσο` μιας θεϊκής έκφρασης, αλλά και γιατί το απρόοπτο, το λάθος ή η αναποδιά παραμονεύουν σε κάθε βήμα της κατασκευής. Θα αναφέρω συνοπτικά τα στάδια, για να έχει ο σπουδαστής μια γενική ιδέα του πονήματος, και θα αναλύσω κάθε βήμα ξεχωριστά στα επόμενα κεφάλαια. Η κατασκευή ξεκινά με την επιλογή της επιφάνειας εργασίας, που στην περίπτωση μας είναι το ξύλο ή το σανίδι, όπως θα το αποκαλούμε. Πρέπει να είναι επίπεδο και με συγκεκριμένες διαστάσεις. Το σανίδι οφείλουμε να το `θωρακίσουμε`, να το διορθώσουμε ή να το ομορφύνουμε, ανάλογα με τις ανάγκες του. Αμέσως μετά κολλάμε το ύφασμα στο ξύλο. Το ύφασμα λειτουργεί στην εικόνα, όπως οι σιδεριές στην οικοδομή, γι` αυτό και είναι απαραίτητο. Υπάρχουν πολλοί που το έχουν καταργήσει, αλλά είπαμε. . . ο χρόνος είναι κριτής και τιμωρός. Το επόμενο βήμα είναι να δημιουργήσουμε πάνω στο ύφασμα το υπόστρωμα, πάνω στο οποίο θα αναπτύξουμε τις καλλιτεχνικές μας ικανότητες. Θα το αναφέρουμε ως επίχρισμα και την όλη διαδικασία ως στοκάρισμα. Δεν είναι τίποτα άλλο από τη μείξη κατάλληλων άσπρων σκονών με έναν υγρό συνδετικό ιστό, μια κόλλα δηλαδή. Είναι ένα πολύ ευαίσθητο στάδιο, που απαιτεί πολύ προσοχή και ευσυνειδησία, όχι μόνο γιατί είναι ένας από τους βασικότερους λόγους καταστροφής της εικόνας αλλά και γιατί τυχόν ατέλειες του, θα μας ταλαιπωρήσουν αργότερα στο χρύσωμα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]